Bardzo rzadko obecnie wypisujemy przelew bankowy ręcznie, na blankiecie udostępnianym w bankach lub na poczcie. Na ogół przelewów dokonujemy w elektronicznych systemach transakcyjnych banków.

Jest to najszybsza metoda na przekazanie drugiej osobie czy instytucji z naszego rachunku osobistego pieniędzy. Wypełniając przelew ręcznie łatwo jest pomylić się chociażby w numerze rachunku. Co zrobić w takiej sytuacji?

Weryfikacja wyłącznie po numerze rachunku

Niewielu klientów banków zdaje sobie sprawę z tego, że bank weryfikuje polecenie przelewu biorąc tylko pod uwagę podany przez klienta numer rachunku odbiorcy przelewu. Bank nie sprawdza, czy rachunek należy do osoby, jaka w rzeczywistości została podana jako adresat w przelewie.

System ELIXIR, czyli elektronicznych system rozrachunków międzybankowych dokonuje identyfikacji odbiorcy przelewu wyłącznie na podstawie podanego numeru konta, a nie zestawia go np. z nazwiskiem widniejącym w przelewie. Jeśli dane odbiorcy i numer rachunku bankowego nie będą się zgadzać, ale numer rachunku będzie jednocześnie poprawny, wówczas bank i tak zrealizuje przelew.

Bank odmówi zrealizowania przelewu, jeśli liczba kontrolna w numerze rachunku nie będzie się zgadzała. Dwie pierwsze cyfry w numerze konta są liczbą kontrolną i są one generowane z pozostałych 24 cyfr rachunku, z użyciem odpowiedniego algorytmu.

Jeśli jedna z cyfr kontrolnych rachunku zostanie niewłaściwie wpisana, przelew najprawdopodobniej nie zostanie zrealizowany. Istnieje minimalne ryzyko tego, że na skutek pomyłki w numerze konta nasze pieniądze z konta trafią do zupełnie przypadkowej osoby.

Jak ubiegać się o zwrot środków?

Jeśli mimo wszystko, przelew został zrealizowany na niewłaściwe konto odbiorcy, możemy domagać się zwrotu nienależnego świadczenia od osoby, która taki omyłkowy przelew w rzeczywistości otrzymała. Wskazuje na to art. 405 i 410 Kodeksu Cywilnego:

Świadczenie jest nienależne również i wtedy, gdy ten, kto je spełnił nie był zobowiązany względem osoby, której świadczył. Od osoby, na której konto przez pomyłkę trafiły pieniądze można żądać zwrotu nienależnego świadczenia.

Osoba uzyskująca świadczenie powinna sama zwrócić uzyskaną, ale nie należną, kwotę pieniędzy. Jeśli z różnych przyczyn odbiorca nie zwróci kwoty przelewu, można żądać odszkodowania od banku za nienależyte wykonanie polecenia przelewu, polegające na braku sprawdzenia, czy podany numer konta należy do osoby wskazanej w dyspozycji przelewu.

Jednym z najważniejszych wskaźników makroekonomicznych jest wskaźnik inflacji. Czym jest inflacja i jaki ma ona wpływ na finanse państwa oraz na tempo wzrostu gospodarczego?

Pojęcie inflacji

Inflacja jest definiowana jako wzrost średniego poziomu cen dóbr i usług konsumpcyjnych w określonym czasie. W praktyce, pod pojęciem inflacji rozumie się tempo wzrostu wartości rynkowej pieniądza. Wraz z upływem czasu generalnie maleje siła nabywcza pieniądza w danym kraju. Tempo tego zjawiska określane jest w postaci procentowej jako inflacja. Najprościej inflację można określić jako proces wzrostu ogólnego poziomu cen w kraju.

Przeciwieństwem inflacji jest deflacja, oznaczająca spadek średniego poziomu cen dóbr i usług konsumpcyjnych. Wbrew pozorom, zjawisko deflacji nie jest korzystne dla gospodarki krajowej. Lepiej jest utrzymywać niski, ale stabilny poziom inflacji, niż dopuszczać do powstania deflacji w kraju. Obecnie ze zjawiskiem deflacji zmaga się Szwajcaria, gdzie siła nabywcza franków szwajcarskich w ostatnim czasie wzrastała.

Niewielka inflacja wpływa na renegocjowanie realnej wartości niektórych cen i płac, wpływa na pobudzenie wzrostu gospodarczego oraz na efektywne oszczędzanie na depozytach bankowych.

Skąd bierze się inflacja?

Inflacja jest zjawiskiem dotyczącym w praktyce wszystkich krajów na świecie. Odczuwa ją każdy konsument, ale nie każdy potrafi wyjaśnić, skąd właściwie bierze się wzrost cen dóbr i usług konsumpcyjnych. Inflacja pojawia się w momencie nadmiernego zwiększania się podaży pieniądza poprzez emisję lub kreację pieniądza – przez bank centralny lub banki komercyjne. Inflacja rośnie wraz ze wzrostem kosztów produkcji dóbr i usług, zwłaszcza, jeśli wzrost ten był niespodziewany i trudny do przewidzenia. Poziom inflacji powiązany jest proporcjonalnie ze wzrostem zagregowanego popytu w gospodarce. Jeśli finanse państwowe są niezbilansowane, czyli wydatki przewyższają wpływy, niechybnie pojawi się inflacja, podobnie jak przy przeinwestowaniu gospodarki. Im bardziej państwo ingeruje w politykę monetarną kraju, tym większa może być inflacja. Jak widać, przyczyn powstawania inflacji może być bardzo dużo.

Skutki inflacji

Wysoka inflacja prowadzi do nadmiernego wzrostu cen produktów i usług konsumpcyjnych i do zubożenia społeczeństwa. Może wywołać realny spadek wartości zobowiązań i wierzytelności. Względnie zmniejszają się przy tym dochody nominalne pracowników. Inflacja powoduje, że jedni producenci zaczynają zarabiać coraz więcej, oferując tańsze zamienniki popularnych produktów, a inni zarabiają coraz mniej. Rośnie też skłonność obywateli do inwestowania pieniędzy w dobra, których ogólna wartość w czasie nie maleje – np. w metale szlachetne.

Wysokość inflacji w Polsce

W 2013 roku według szacunków GUS inflacja w Polsce wyniosła zaledwie 0,8%, wobec inflacji w wysokości 3,7% w 2012 roku. Od ponad 10 lat w Polsce wciąż utrzymuje się inflacja pełzająca, tj. nieprzekraczająca poziomu 5% rocznie. Ze zjawiskiem tzw. hiperinflacji mieliśmy do czynienia m.in. w 1990 roku, kiedy inflacja w Polsce osiągnęła rekordowy poziom 585,8%. Była ona spowodowana przede wszystkim zmianami strukturalnymi i gospodarczymi, w wyniku reform ustalanych w 1989 roku przy „Okrągłym Stole”. Wprowadzono wówczas zasadę waloryzowania wynagrodzeń o wartość inflacji.

Głównym kosztem przy zaciąganiu kredytu hipotecznego przez kredytobiorcę, są jego odsetki. Są one naliczane w całym okresie kredytowania, w trybie stałym lub malejącym, z wykorzystaniem określonej, ustalonej przez bank i wynegocjowanej przez klienta, stopy oprocentowania. W jaki sposób oprocentowany jest kredyt hipoteczny?

Elementy składowe oprocentowania kredytu hipotecznego

Oprocentowanie kredytu to inaczej jego cena, którą uiszcza kredytobiorca przy korzystaniu z oferty kredytowej banku. Oprocentowanie kredytów hipotecznych składa się z dwóch elementów składowych:

• Marży banku,
• Stawki bazowej – WIBOR, LIBOR czy EURIBOR.

Wysokość marży bankowej zależy od wewnętrznej polityki banku. Marża bankowa zwykle jest niższa dla kredytów złotowych, niż dla kredytów w walutach obcych. Jedynie wysokość marży bankowej kredytobiorca może negocjować z bankiem.

Z kolei, stawka bazowa ustalana jest przez rynek międzybankowy i oznacza cenę, po jakiej banki pożyczają sobie nawzajem pieniądze. WIBOR jest stawką wykorzystywaną dla kredytów w złotych, LIBOR dla kredytów we franku szwajcarskim, zaś EURIBOR dla kredytów w euro. Stawki WIBOR, LIBOR i EURIBOR podlegają ciągłym zmianom. Jeśli stopy procentowe ustalane są np. w Polsce na bardzo niskim poziomie, wpływa to na wskaźnik WIBOR, który wraz z upływem czasu również maleje. Kredyty hipoteczne złotowe w Polsce najczęściej wykorzystują do wyliczania oprocentowania stawkę bazową WIBOR 3M, czyli trzymiesięczną stawkę WIBOR-u.

Niższe oprocentowanie

Z racji tego, że kredyt hipoteczny posiada solidne zabezpieczenie, w postaci hipoteki ustanowionej na nieruchomości, banki udzielające takich zobowiązań swoim klientom są skłonne do rezygnacji z części swojej prowizji lub marży, przez co oprocentowanie i ogólne koszty kredytów hipotecznych są niższe niż na przykład w przypadku kredytów gotówkowych, które w praktyce mogą w ogóle nie posiadać żadnego zabezpieczenia spłaty.

Nie należy zapominać o tym, że oprocentowanie kredytu hipotecznego to nie jedyny element składowy kosztów kredytowych, ponoszonych przez kredytobiorców. Oprócz kosztów odsetek, na kredytobiorcy spoczywają koszty prowizji i dodatkowych opłat związanych z kredytem.

BIK, czyli Biuro Informacji Kredytowej gromadzi dane o wszystkich kredytobiorcach w Polsce, zaciągających kredyty i inne zobowiązania w bankach czy w Spółdzielczych Kasach Oszczędnościowo-Kredytowych. Wpisy w BIK niekoniecznie muszą mieć charakter negatywny.

Jeśli w BIK klient widnieje jako rzetelny kredytobiorca, terminowo spłacający swoje zobowiązania, będzie on miał ułatwiony dostęp do kolejnych kredytów bankowych. Jeśli jednak w BIK zapisane będą negatywne informacje na temat trybu spłaty kredytu przez kredytobiorcę, zamknie mu to drogę do kolejnego zapożyczania się w bankach i w SKOK-ach. Nierzetelni dłużnicy znajdujący się w BIK na pewno byliby zainteresowani możliwością „wyczyszczenia” swoich danych z BIK. Czy można tego dokonać?

Jak działa BIK?

BIK jest instytucją centralną, powołaną na podstawie art. 105 ust. 4 Prawa Bankowego. Biuro Informacji Kredytowej ma ustawowe prawo przetwarzania danych stanowiących tajemnicę bankową w celu wspomagania banków i Spółdzielczych Kas Oszczędnościowo-Kredytowych w ocenie zdolności kredytowej ich klientów. Banki i SKOK-i korzystają z baz BIK, a jednocześnie zobowiązane są do przekazywania do BIK wszystkich informacji o kredytobiorcach.

Na czym polega czyszczenie danych BIK?

Firmy oferujące na rynku finansowym usługę „czyszczenia” baz BIK, kierowane są do osób mających negatywną historię kredytowania. Niestety, nie można tak po prostu wykreślić z BIK takich informacji. Czyszczenie BIK zgodnie z prawem bankowym może polegać wyłącznie na wysłaniu do banku lub SKOK-u, w którym klient ma zaciągnięty kredyt, wniosku o restrukturyzację kredytu lub o usunięcie danych z BIK.

BIK przychyli się do wniosku o usunięcie jedynie pozytywnych danych z baz, a to nie leży w interesie klienta. Dane negatywne nie są usuwalne. Tylko w niektórych przypadkach istnieje możliwość wystąpienia do Biura Informacji Kredytowej z żądaniem usunięcia danych. Dokonuje się to poprzez osobistej wizyty w banku lub SKOK-u. Usunięcie danych zgromadzonych w BIK jest możliwe jeśli:

• Kredytobiorca odwoła zgodę na przetwarzanie danych osobowych i finansowych po wygaśnięciu zobowiązania kredytowego, lub upływu terminu, na jaki udzielono zgody,
• Upłynął już 5-cio letni termin przetwarzania danych kredytobiorcy bez jego zgody, po wygaśnięciu zobowiązania,
• Dane w BIK są niezgodne z istniejącym stanem rzeczy i zostały omyłkowo wprowadzone do BIK.

W wielu przypadkach konsumenci mylą pojęcie BIG-u i BIK-u, choć są to dwie odrębne instytucje. Co należy rozumieć pod pojęciem BIG?

BIG czyli Biuro Informacji Gospodarczej

Skrót BIG oznacza Biuro Informacji Gospodarczej. Nie jest to jedna instytucja centralna, ale wspólna nazwa dla różnych instytucji gromadzących dane o nierzetelnych dłużnikach. Informacje w BIG gromadzone są ze zgłoszeń przedsiębiorców, którzy mają zawarte z konkretnym BIG-iem stosowną umowę. Umieszczenie dłużnika w bazach BIG ma wyłącznie negatywny charakter, bowiem wskazuje, że dłużnik jest nierzetelny. Ogranicza to lub nawet uniemożliwia zaciąganie kredytów i pożyczek w bankach i firmach pożyczkowych, zawieranie kontraktów z firmami itp. Wszystkie BIG-i działają pod nadzorem Ministerstwa Gospodarki.

Podstawą funkcjonowania wszystkich Biur Informacji Gospodarczej w Polsce jest ustawa z dnia 9 kwietnia 2010 roku o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych.

BIG w Polsce

W naszym kraju funkcjonują obecnie cztery biura informacji gospodarczej:

• BIG InfoMonitor,
• Krajowe Biuro Informacji Gospodarczej,
• Krajowy Rejestr Długów BIG,
• Rejestr Dłużników ERIF BIG.

BIG InfoMonitor umożliwia dostęp do baz Biura Informacji Kredytowej oraz Związku Banków Polskich, jako jedyne biuro w Polsce.

Wśród różnego rodzaju formularzy podatkowych PIT na szczególną uwagę zasługuje formularz PIT-11, który jest przekazywany przez płatników podatku dochodowego podatnikom. Do czego on służy i w jakich przypadkach znajduje on swoje zastosowanie?

Czym jest PIT-11?

PIT-11 jest formularzem informacji podatkowych, który staje się podstawą rozliczenia podatkowego dla podatnika. PIT-11 najczęściej przekazywany jest przez pracodawcę pracownikowi. Jednocześnie, ten sam egzemplarz druku PIT-11 musi trafić do Urzędu Skarbowego, właściwego względem miejsca zamieszkania podatnika. PIT-11 wystawiają pracodawcy, zleceniodawcy, organy rentowe i emerytalne, jak również i inni płatnicy podatku dochodowego, za pośrednictwem których podatnicy w danym roku podatkowym uzyskiwali dochód opodatkowany na zasadach ogólnych, według dwustopniowej skali podatkowej.

Płatnik podatku zobowiązany jest nie tylko w ciągu roku do obliczania i pobierania od wynagrodzenia swoich pracowników lub świadczeniobiorców, zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, ale też do przekazania im i fiskusowi formularza PIT-11 w ustawowo wymienionym terminie. Jeśli nie dopełni tego obowiązku, naraża się na przykre konsekwencje finansowe i prawne. Jednocześnie, w przypadku, gdy pracownik nie otrzyma terminowo informacji podatkowej PIT-11 nie zwalnia go to od konieczności rozliczenia się z fiskusem z dochodów pozyskanych w poprzednim roku podatkowym.

Co zawarte jest w PIT-11?

W formularzu PIT-11 płatnik podatku dochodowego musi uwzględnić wysokość ubiegłorocznych przychodów podatnika, koszty ich uzyskania czy wysokość zaliczek obliczonych i wpłaconych do Urzędu Skarbowego, z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych. W PIT-11 wyszczególnia się między innymi przychody pochodzące z:

• Stosunku służbowego,
• Stosunku pracy,
• Pracy nakładczej,
• Spółdzielczego stosunku pracy,
• Przychodów z praw autorskich i praw pokrewnych,
• Zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy,
• Przychodów z tytułu wykonywania usług na podstawie umów cywilnoprawnych,
• Wypłat w spółdzielniach pracy z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej,
• Przychodów z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, trenerskiej, naukowej, literackiej, oświatowej i publicystycznej itd.

PIT-11 nie będzie uwzględniał dochodów podatnika z tytułu umów zlecenie, jeśli będą opiewały one na kwotę do 200 zł. Wówczas od takiej umowy pobierany będzie zryczałtowany podatek dochodowy według 18% stawki.

Wśród najpopularniejszych formularzy rozliczenia podatkowego z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych, najczęściej wymieniany jest formularz PIT-36. Jest on przeznaczony dla podatników rozliczających się na zasadach ogólnych, według dwustopniowej skali podatkowej.

Dla przedsiębiorców i nie tylko

Największą grupą podatników rozliczających się za pośrednictwem deklaracji Pit-36 są przedsiębiorcy, którzy wybrali skalę podatkową jako formę opodatkowania ich dochodów pochodzących z działalności gospodarczej. Nie oznacza to jednak, że wyłącznie osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą będą uprawnione do rozliczania się z Urzędem Skarbowym za pośrednictwem zeznania Pit 36.

Generalnie, PIT-36 jest zeznaniem podatkowym właściwym dla podatników pozyskujących samodzielnie, bez pośrednictwa płatnika dochody, opodatkowane według skali podatkowej – 18 i 32%. Oznacza to, że na PIT-36 rozliczą się wszyscy podatnicy, którzy rozliczają się na zasadach ogólnych z fiskusem i którzy w poprzednim roku podatkowym byli zobowiązani samodzielnie do obliczania i odprowadzania do właściwego Urzędu Skarbowego zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Szczególnym przypadkiem podatników, którzy powinni rozliczyć się z fiskusem na druku PIT-36, są osoby rozliczające się według skali podatkowej, którzy zobowiązani są do uwzględnienia we własnym rozliczeniu podatkowym dochody małoletnich dzieci.

Dodatkowo, PIT-36 wybiorą podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym:

• Osiągali dochody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub zawierali inne umowy o podobnym charakterze, opodatkowane na ogólnych zasadach,
• Korzystali z kredytu podatkowego, czyli zwolnienia na podstawie art. 44 ust. 7a ustawy o PIT z obowiązku płacenia zaliczek na podatek i podatku rocznego w związku z rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej,
• Byli zobowiązani do dokonania doliczenia na podstawie art. 44 ust. 7f ustawy nieopłacanych wcześniej zaliczek na podatek, w związku ze stosowaniem kredytu podatkowego,
• Prowadzili działy specjalne produkcji rolnej opodatkowane na ogólnych zasadach przy zastosowaniu skali podatkowej,
• Sprzedali nieruchomość wybudowaną lub nabytą w latach 2007-2008,
• Osiągali dochody za granicą lub ze źródeł położonych za granicą od płatnika, który nie ma obowiązku rozliczać zaliczek na podatek z tytułu tego zatrudnienia w Rzeczypospolitej,
• Uzyskiwali przychody z innych źródeł, opodatkowanych na ogólnych zasadach przy zastosowaniu skali podatkowej, od których ani płatnik w ciągu roku podatkowego nie miał obowiązku odprowadzania zaliczek.

Korzystne rozliczenia podatkowe

PIT 36 daje możliwość korzystnego rozliczenia podatkowego, ponieważ podatnicy rozliczający się w ten sposób mogą skorzystać z licznych ulg podatkowych i preferencji. Druk Pit 36 może być złożony jako wspólne rozliczenie małżonków lub jako zeznanie osoby samotnie wychowującej dziecko. W PIT-36 można ująć ulgę internetową, ulgę na dziecko, ulgę na nowe technologie, ulgę odsetkową, ulgę na rehabilitację, czy odliczenie darowizny i kwoty wolnej od podatku w wysokości 3091 zł.

Formularz PIT-36 należy złożyć w Urzędzie Skarbowym właściwym względem miejsca zamieszkania podatnika albo siedziby jego działalności, w terminie do 30 kwietnia kolejnego roku podatkowego.

Dla kredytobiorców zaciągających kredyty w bankach bardzo istotnym etapem procesu kredytowego jest sprawdzanie zdolności i wiarygodności kredytowej klienta przez bank.

W tym celu doradca kredytowy sięga po historię kredytowania klienta w BIK, czyli w Biurze Informacji Kredytowej. Czym właściwie jest BIK i jak funkcjonuje on na polskim rynku finansowym?

BIK nie jest czarną listą dłużników

Przede wszystkim należy podkreślić, że BIK, czyli Biuro Informacji Kredytowej, jest instytucją centralną, funkcjonująca na rynku finansowym. Instytucja ta jest nadzorowana przez Komisję Nadzoru Finansowego. Nie można twierdzić, że BIK jest tożsamy z czarną listą dłużników, bowiem gromadzone są w jego bazach informacje o wszystkich kredytobiorcach, także tych, którzy terminowo i rzetelnie wywiązują się ze swoich zobowiązań finansowych.

BIK jest bazą kredytobiorców, w której znajdują się informacje przekazywane przez banki i Spółdzielcze Kasy Oszczędnościowo-Kredytowe działające w Polsce. Instytucje kredytujące regularnie przekazują informacje o kredytobiorcach do BIK, a w zamian za to mogą w nieograniczony sposób korzystać z bazy dłużników.

Jakie informacje można znaleźć w BIK?

W bazach BIK, banki i SKOK-i sprawdzają historię kredytową klienta. Jeśli jest ona pozytywna, kredytobiorca szybciej otrzyma pozytywną decyzję kredytową na swój wniosek o kredyt lub pożyczkę. Historia w BIK rzetelnego, uczciwego kredytobiorcy pozwala na szybsze zaciąganie kredytów w bankach, kredytów ratalnych czy też na szybsze korzystanie z wysokiego limitu na karcie kredytowej. Niekorzystna historia, wskazująca na spóźnienia w spłacie kolejnych rat kredytu albo na brak spłaty kredytu, przekreśla w przeważającej ilości przypadków możliwość zaciągnięcia jakiegokolwiek zobowiązania kredytowego w banku.

W BIK znajdują się następujące informacje o kredytobiorcach i ich zobowiązaniach:

• Dane osobowe kredytobiorców,
• Data zaciągnięcia kredytu,
• Rodzaj kredytu i jego waluta,
• Okres kredytowania,
• Terminowość spłaty rat kredytowych wraz z odsetkami,
• Dane dotyczące podjętej przez bank egzekucji spłaty kredytu lub windykacji należności,
• Dane o zamknięciu rachunku kredytowego.

Wszystkie informacje o dłużnikach w BIK przechowywane są przez cały okres kredytowania i przez następne 5 lat liczone od spłaty zobowiązania. Kredytobiorca może nie wyrazić zgody na dłuższe przechowywanie przez BIK jego danych, choć nie jest to dla niego korzystne, bowiem pozytywna historia kredytowa jest dla niego atutem przy wnioskowaniu o kolejne zobowiązania finansowe.

W żargonie bankowym wykorzystywanych jest szereg pojęć, które niekoniecznie muszą być zrozumiałe dla przeciętnego obywatela, klienta banku. Między innymi takim pojęciem jest karencja kredytu. Jak wyjaśnić ten termin?

Pojęcie karencji

Karencja kredytu, a właściwie karencja w spłacie rat kredytowych, to inaczej zawieszenie spłaty rat lub przerwa w spłacie. Niektóre banki umożliwiają swoim kredytobiorcom w okresie kredytowania skorzystanie z karencji w spłacie kredytu. Karencja niejednokrotnie w materiałach promocyjnych i reklamowych banków określana jest jako wakacje kredytowe. Rzeczywiście, korzystając z karencji kredytobiorca „odpoczywa” od spłaty rat, choć niekoniecznie w danym okresie nie ponosi on kompletnie żadnych kosztów związanych z kredytem.

Kiedy dostępna jest karencja?

Najczęściej karencja kredytu związana jest ze spłatą długoterminowych kredytów hipotecznych. Jeśli kredytobiorca ma przejściowe kłopoty ze spłatą rat kredytu hipotecznego, może zdecydować się na karencję, co pozwala na uelastycznienie warunków spłaty rat. Wakacje kredytowe umożliwiają podbudowanie sytuacji finansowej kredytobiorcy.
Karencja w zależności od banku może mieć różną długość, typ i częstotliwość. W wielu bankach w każdym roku spłaty kredytu można skorzystać z miesięcznych wakacji kredytowych.

Typy karencji

Wyróżnia się karencję kapitałowo-odsetkową bądź kapitałową. Karencja kapitałowa oznacza zwolnienie kredytobiorcy z obowiązku spłaty w pewnym okresie czasu wyłącznie części kapitałowej raty. W praktyce, przy karencji kapitałowej kredytobiorca nadal musi regularnie spłacać odsetki od kredytu. Z kolei, karencja kapitałowo- odsetkowa oznacza zwolnienie klienta w sposób całkowity z płacenia bankowi.

Przy określaniu oprocentowania kredytów hipoteczny w złotych polskich często mówi się o stawce WIBOR, będącej elementem składowym oprocentowania takich zobowiązań, obok marży baniowej. Czym jest WIBOR i jak jest wyliczany?

Pojęcie WIBOR-u

WIBOR jest wskaźnikiem wyznaczającym wysokość oprocentowania kredytów i pożyczek na polskim rynku bankowym. Rozwinięciem skrótu WIBOR jest Warsaw Interbank Offered Rate. Wartość wskaźnika WIBOR jest istotna dla kredytobiorców zaciągających kredyty w walucie rodzimej, w polskich złotych. WIBOR jest elementem składowym oprocentowania kredytów. W przypadku kredytów hipotecznych najczęściej brany jest pod uwagę przy określaniu stopy oprocentowania zobowiązania WIBOR w trzymiesięcznym horyzoncie czasowym, czyli WIBOR 3M, choć wskaźnik ten określany może być również w innym czasookresie.

Wartość WIBOR-u określana jest codziennie przez Polskie Stowarzyszenie Dealerów Bankowych, na podstawie średnich ofert złożonych przez 13 największych banków na polskim rynku, po odrzuceniu dwóch wielkości – najwyższych i najniższych.